16-9-2016

Het is alweer vrijdag. De tijd gaat hard. Natuurlijk. De regen lijkt vandaag niet te willen stoppen met hozen. Onweer knalt als vuurwerk met nieuw jaar. In de verte dirigeert een Italiaan het weer. ‘Calma, calma.’ Maar het mag de pret niet drukken. Want net als woensdag of maandag, of welke dag dan ook, hebben we het goed in Toscane.

Het is bijzonder om te merken hoe zeven totaal verschillende mensen zo gemakkelijk tot elkaar komen. We lijken bijna in niets op elkaar en toch, of misschien wel juist daardoor, lachen we samen met het grootste gemak. Maar we gaan ook net zo snel in de diepte en delen zielenroerselen alsof we de ander al jaren kennen.

Ik denk dat het de Toscaanse lucht en het Italiaanse eten is. Vandaag is het pizzadag. En geloof me, de Italiaanse pizza is NIET de pizza die in Nederland verkocht wordt bij Pinokkio, Napoli of Milano om de hoek. En ik vraag me af waarom niet. Want deze pizza is zoveel smaakvoller en zoveel completer dan de pizza Hawaï bedacht door Henk (of zo). Als deze pizza verkocht werd in Nederland, zou bij mij de week veranderen. Maandag wasdag. Dinsdag pizzadag. Woensdag gehaktdag. Zo dus.

Nu we stug op een terrasje zijn gaan zitten met zijn allen, terwijl de regen onverminderd door klettert, krijgen we een knipoog van iedereen die bij ons had willen zijn. Een dubbele regenboog verschijnt boven het kunstenaarsstadje.

Morgen de laatste dag. Daarna vertrekken de cursisten naar de plek waar ze vandaan kwamen. Gek idee.